Çok içine kapanık aspergerli bir çocuk olan ben X sosyal ilişkilerinde başarısızdır. Kendisine bilgisayar oyununda bir dünya kurar ve orada çok başarılıdır. Burada şöyle bir durum var. İnsan internet aracılığıyla kendisine başka bir kimlik yaratıyor ve orada kendini var edip mutlu ediyor.
Ben X oyunda geldiği seviyeyi anlatırken şöyle der: ‘’Bu güçlü olduğunuz anlamına gelir. Dünyada saygı gördüğünüz.’’ Oyunda tanıştığı Scarlite diye bir kız vardır.
Ben X öpüşen insanları izlerken şunu der: ‘’Taklit edebiliyorum sadece, öğrenemeyeceğim her şey. Ben hep sorunlu olan bir adamım. Ama kimse bana doğrunun nasıl olduğunu göstermedi.’’ Ben X buluştuğu Scarlite ile konuşmaya cesaret edememiştir. Çünkü nasıl yaklaşacağını bilmiyordur. Hayatı boyunca ağır zorbalık görmüş, dışlanmış ve ötekileştirilmiş birine tacizci olarak damgalanma korkusu yaşatmak manipülatif propagandanın bir parçasıdır. Ben X Scarlite karşısında susup oturmak yerine onu taciz etseydi ben daha mutlu olurdum. En azından cesaret edip aksiyon almış olurdu. Beynimize yetersiz olduğumuzu enjekte eden zehiri etkisiz hale getirmediğimiz sürece bu zor bir konu olmaya devam edecek.
Okulda Ben X’in paltolonunu indirip, videoya çekmiş sonra da internette yayınlamışlardır. Ben X bu duruma çok derinden üzülmüştür. Çocukken yapılan akran zorbalığı yerini isim soyisimi internette yayınlayarak insanları sosyal ortamlardan tecrit etme davranışı almıştır. Bu sorunun çözümü herhangi bir sosyal ortama bağımlı olmamaktır. Şöyle bir toplumsal gerçek vardır, azınlık grupları herkes korur fakat zihnen farklı olan bireyleri kimse anlayıp korumaz.
Ben X ‘’Her şey cesarettir.’’ der ve kendisini gemiden sulara atar. Ama bu sahte bir cesarettir. Yapıcı değil yıkıcıdır. Onun ölümünden herkes suçluluk duyar. Sonradan öğreniriz ki gerçekten intihar etmemiştir. Ama insanların gerçekten onu anlayabilmesi için intihar etmiş olması gerekmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder